My Family Tradition

Almost 50 years ago my aunt started a tradition in my family, when she realized her son’s health was deteriorating and nothing much could be done she made a vow to the Lord, she offered an oblation. Oblation is one the earth’s oldest tradition that runs through almost all cultures and religions. It is a symbolic offering of food to the Lord.  Iran, a country with Shiite Muslims holding the majority, each year in the month of Moharam represents one of the world largest votive offering ceremonies with all sorts of donations.
Now it has been half a century since the start of making pottage for donating in my aunt’s kitchen, the task that initially started with one pot and after her son’s recuperation increased to five pots, these days neither my aunt nor her son is alive, but her legacy of food offering and pottage making still runs through her descendants. This year I have attended this hopefully everlasting family tradition to capture the scenes and documenting a half a century family tradition.

November 2018

 

نذری

نذرى، يكى از سنت‌های ادیان الهی است. انسان‌های معتقد برای خدا کاری انجام می‌دهند برای خواسته‌ای که از او دارند: در ایران مذهب غالب، شیعه است. مردم در روزهای خاصی از سال به خاطر ارادت به امامان دین و حاجت روا شدن، نذری  می‌دهند
پنجاه سال پیش، خاله‌ی مادرم، سکینه برای شفای پسر بزرگش، سید محمد، نیت کرد هر سال ۲۷ صفر، شب وفات امام حسن، آش شله‌قلمکار نذری دهد. از یک دیگ آش شروع شد. و کم‌کم به پنج دیگ رسید. هر سال فامیل در خانه‌ی خاله جمع می‌شوند و نذرش را ادا می‌کنند. نذری به قدری در ایران اهمیت دارد که گاه از یک نیت شخصی به سنت خانوادگی تبدیل می‌شود و نسل به نسل منتقل می‌شود
این مجموعه هم داستان یک نذری‌ است که با وجود گذشت چند سال از مرگ بانی و فرزندش، این سنت هرسال  برگزار می‌شود

 آبان ۹۷

Follow

Subscribe